Mijn moeder is mijn naam vergeten,
zelf ben ik steeds mijn schaar kwijt;
mijn kind weet nog niet hoe ik heet,
de buurman lijdt aan baarnijd.
Hoe moet ik mij geborgen weten,
in al die openbaarheid?
Noem mij, bevestig mijn bestaan
en maximumbewaartijd.
Laat mijn naam zijn als een keten,
als dat niet tot misbaar leidt.
Noem mij, noem mij, spreek mij aan
(geluiden uit de paartijd),
o, noem mij bij mijn diepste naam
en schenk mij kant en klaarheid.
Voor wie ik lief heb, wil ik heten.
Dit is het uur der waarheid.
© Bliklog en Neeltje Maria Min
