Hoe gaat het met het land van Slau,
het land waar hij niet leven wou?
Hoewel de naasten en de buren
nog gretig door elk gaatje gluren,
heeft de tv het echte leven
vervangen: wie wat wil beleven,
kijkt breedbeeld naar reality:
de lust- en leedvermaakindustrie.
Voor leven net zo zeer als sterven
vond Slauerhoff de grond te nat.
We zullen hunkrend oostwaarts zwerven,
wanneer de zeespiegel de mat
voor onze voordeur overschrijdt.
Het is een kwestie slechts van tijd,
wanneer de waterweer mislukt
en ons bij Duitsland samendrukt.
Moet men nog altijd naar iets streven?
Zesjescultuur, wellicht een zeven,
en of men weet hoe het behoort?
Verwijzen naar het vrije woord
volstaat om anderen te krenken.
Respect, daar moet je wel om denken,
want anders volgt de redeloze haat,
met witte stoeten door de straat.
De Lelijkheid van Vinex-wijken,
van files en verrommeling:
we schimpen, klagen, vergelijken
mijn leed met jouw beslommering.
We zijn kleinzielig, niet meer deftig.
Een enkeling wordt het te heftig;
hij voegt de wandaad bij het woord.
Zou Slauerhoff het menen, van die moord?© Bliklog
Naar Jan Jacob Slauerhoffs In Nederland.
